Acer cappadocicum – klon kapadocki (kaukaski, kolchidzki)
Należy do sekcji Platanoidea. Opisany przez Johanna Gottlieba Gleditscha w 1785. Znane są cztery podgatunki: cappadocicum, divergens, lobelii i sinicum ( z dwiema odmianami botanicznymi – sinicum i tricaudatum).
Acer cappadocicum ‘Aureum’ – Synonimy: A. colchicum f. aureum, A. laetum f. aureum. Drzewo wysokości do 15 m, czasami większe. Liście mniejsze od gatunku, czysto żółte, podczas rozwoju czerwone, tracą jednak swoje atrakcyjne wybarwienie wczesnym latem.
Jesienią ponownie wybarwiają się na żółto.Odmiana wyhodowana i wprowadzona przez Hermanna Albrechta Hesse (Szkółki Hesse, Niemcy) w 1914. Nagrodzona w 1969 przez Królewskie Towarzystwo Ogrodnicze (RHS). Często spotykana w kolekcjach, rzadko sadzona w ogrodach ze względu na swe duże wymiary. Słabo rośnie na suchych glebach lub o wysokim pH. Młode liście bywają przypalane przez słońce, stąd należy ją sadzić w półcieniu. Strefa klimatyczna: 6.
Acer cappadocicum subsp. cappadocicum – Synonimy: A. colchicum, A. laetum. Duże drzewo wysokości do 20 m, czasami większe, o gładkiej, szaro-brązowej korze. Młode pędy gładkie, zielone. Liście szerokości 15-20 cm, pięcio- lub siedmio- klapowe, zielone o czerwonym odcieniu podczas rozwoju, później połyskujące, zielone. Nasada liścia sercowata, ogonki wydzielają mleczny płyn po zerwaniu. Kwiaty żółte, zebrane w półbaldachy długości 6-8 cm, pojawiają się w maju. Skrzydlaki długości do 5 cm, jasnozielone, czasami nierozwinięte, orzeszki płaskie. Pochodzi z północnej Turcji, Kaukazu i Iranu, gdzie tworzy lasy mieszane. Spotykany w większości kolekcji, często sadzony w dużych ogrodach i parkach oraz w nasadzeniach ulicznych. Może być mylony z A. pictum. Strefa klimatyczna: 6.
Acer cappadocicum subsp. divergens – Synonim: A. divergens. Małe drzewo lub częściej duży krzew wysokości 8 do 9 m, szerszy niż wyższy, zwykle gęsto rozgałęziony. Liście zwykle 2-4 cm szerokie (czasem 5-7 cm) trój- lub pięcio- klapowe, ciemnozielone, o czerwonym odcieniu. Kwiaty żółtawe, zebrane w krótkie półbaldachy. Skrzydlaki poziome, orzeszki płaskie. Pochodzi ze wschodniej Turcji i Kaukazu, gdzie porasta suche, słoneczne zbocza. Początkowo opisany jako samodzielny gatunek przez Karla Kocha i Ferdynanda Albina Paxa w 1886. Rzadkie drzewo w kolekcjach i często błędnie oznaczane. Rośliny wyrosłe z nasion zebranych w naturze wykazują dużą zmienność. Strefa klimatyczna: 6.
Acer cappadocicum subsp. lobelii – Synonim: A. lobelii. Drzewo o kolumnowym pokroju wysokości do 20 m. Liście 6-12 cm szerokie, pięcioklapowe, o lekko pofalowanych brzegach i sercowatej nasadzie. Kwiaty żółtozielone, zebrane w małe półbaldachy, rozwijają się razem z liścmi. Skrzydlaki poziome, często niedorozwinięte, orzeszki spłaszczone. Rośnie w stanie naturalnym w górzystych lasach południowych Włoch. Pierwotnie opisany jako oddzielny gatunek przez Michele Tenore w 1819. Obecny w większości kolekcji, rzadki w ogrodach. Nadaje się do nasadzeń ulicznych. Wyselekcjonowane siewki tego podgatunku, rozmnażane wegetatywnie dały początek odmianie Acer cappadocicum ‘Lobel’.
Acer cappadocicum ‘Rubrum’ – Synonimy: A. colchicum f. rubrum, A. laetum f. rubrum. Młode liście purpurowe, później przechodzące w ciemnozielone. Wyhodowana i wprowadzona do handlu przez Szkółkę Booth z Niemiec w 1838. Nagrodzona w 1984 przez Królewskie Towarzystwo Ogrodnicze (RHS). Odmiana podobna do gatunku, często sadzona w parkach i ogrodach. Przydatna do nasadzeń ulicznych. Strefa klimatyczna: 6.
Acer cappadocicum subsp. sinicum var. sinicum – drzewo dorastające do 15-20 m, czasem szersze niż wyższe, bogato rozgałęzione, o szarobrązowej, gładkiej korze. Liście wyraźnie mniejsze o klapach z wydłużonym wierzchołkiem. Młode liście często o atrakcyjnym purpurowo-czerwonym wybarwieniu. Kwiaty liczne, zebrane w małe półbaldachy, jasnożółte, dekoracyjne. Skrzydlaci długości 3-4 cm, poziome, orzeszki płaskie. Pochodzi z górzystych prowincji Chin: Hubei, Syczuan, Yunnan, gdzie rośnie na wys. 2000-3000 m npm.
Opisany po raz pierwszy przez Nathaniela Wallicha w 1830 jako A. cultratum. Obecny w większych kolekcjach, rzadki w ogrodach i parkach. Nie nadaje się do nasadzeń ulicznych. Morfologicznie podobny do A. pictum. Strefa klimatyczna: 6.
Acer cappadocicum subsp. sinicum var. tricaudatum – Synonim: A. laetum var. tricaudatum. Duży krzew lub drzewo wysokości do 15 m lub większe, szersze niż wyższe. Wiotkie, młode pędy czerwone. Liście 10-15 cm szerokości, trójklapowe lub dodatkowo z dwiema słabo wykształconymi zewnętrznymi klapami. Pochodzi z chińskiej prowincji Hubei. Wprowadzony przez Szkółki Veitcha z Wielkiej Brytanii w 1901. Opisany przez Alfreda Rehdera. Rzadki w kolekcjach i nie spotykany w ogrodach ze względu na zajmowaną dużą . powierzchnię. Strefa klimatyczna: 6.
W naszej ofercie znajdują się odmiany „Rubrum” i „Aureum”. Pozostałe, opisane formy sprowadzamy na zamówienie.
Opracowano na podstawie:
C.J. van Gelderen & D.M. van Gelderen ‘Maples for gardens’ 1999
’Van den Berk on trees’ 2002
tłumaczenie: Mariusz Lewandowski
