Wyselekcjonowana spośród siewek Prunus Pandora (P. subhirtella x P. x yedoensis) w Arboretum Kalmthout w Belgii. Kwiaty pojedyncze, płaskie, białe, o słabym zapachu i dużych płatkach (14 x 17 mm), większych niż u większości innych wiśni. W pąku blado różowe pojawiają się na bezlistnych pędach w marcu/kwietniu. W pełni rozkwitu wyraźnie widoczne jaskrawoczerwone pylniki.
Liście owalne, zaostrzone, piłkowane, jesienią przybierają kolor czerwony i pomarańczowy. Odmiana tworzy małe, zaokrąglone w zarysie drzewka o gęstej koronie. Dorasta do wysokości i szerokości 4 m po 20 latach. Rośnie na większości glebach oprócz skrajnie suchych bądź podmokłych. Optymalne pH to 6,5-7,5. Toleruje zarówno gliniaste jak i zasadowe gleby. Stosunkowo odporna na moniliozę. Często niewłaściwie wymieniana jako odmiana Prunus incisa.
fot. Keele University Arboretum
