Wyselekcjonowanie tej odmiany zawdzięczamy Jamesowi Palmerowi Rumbalowi, wieloletniemu pracownikowi naukowemu znanej nowozelandzkiej szkółki Duncan & Davies. Pracując tam przez 43 lata (1961-2005) stał się też twórcą takich odmian jak Acer palmatum Geisha, Shirazz i Moss Gold, Chamaecyparis obtusa Confucius i Daphne odora Cameo.
Odmiana całkiem niedawno wkroczyła na rynek europejski. Jej podstawową cechą są liście z nieregularnym żółtawo-kremowym obrzeżeniem. Przypomina znaną od dawna odmianę Aureomarginatum ale w odróżnieniu od niej intensywność wariegacji przez cały okres wegetacji jest taka sama i nie zanika latem tak jak u Aureomarginatum. Różnicę widać dobrze na drugim z zamieszczonych zdjęć gdzie obie odmiany rosną obok siebie w tych samych warunkach.
Pozostałe cechy są takie same jak u gatunku poza nieco wolniejszym tempem wzrostu (ok 5 m w 10 lat). Rozmnażanie przez szczepienie nie wydaje się być łatwe w przypadku tej odmiany ale zapewnia szybsze kwitnienie niż w naturze (20-30 lat). Zielonkawożółte kwiaty ukazują się od końca maja do końca czerwca. Korona w młodości stosunkowo wąska z wiekiem staje się owalna szerokości 15-20 m. Podobnie jak u gatunku jesienne przebarwienie liści złocistożółte.
Decydując się na uprawę tego gatunku trzeba pamiętać, że jest to drzewo dorastające także w Europie do sporych rozmiarów (wys. nawet 30 m). Do prawidłowego rozwoju potrzebuje głęboko uprawionej, żyznej i przepuszczalnej gleby o równomiernym uwilgotnieniu oraz słonecznego stanowiska. Z powodu grubych, mięsistych i delikatnych korzeni (jak u blisko spokrewnionych magnolii) zaleca się sadzenie wiosną.
Drzewo to nie nadaje się raczej do nasadzeń miejskich. Choć nie ma zbyt wielu szkodników i chorób (czasami bywa porażane przez werticiliozę) to źle znosi zanieczyszczenie powietrza, oblodzenie, susze, wiosenne przymrozki, zbitą glebę, huraganowe wiatry oraz nadmierne zasolenie. Bywa też zgryzane przez dziką zwierzynę.
Pierwsze doniesienia z uprawy tej odmiany w zachodniej Europie wskazują na możliwość poparzeń słonecznych, ale może to wynikać z młodego wieku sadzonek lub też z niewystarczającej wilgotności gleby.
W sezonie 2019 oferujemy ukorzenione sadzonki wysokości 30-40 cm (c 3) ale też i drzewa z bryłą o obwodzie pnia 12-14 cm.
Fot. Plantmar
