Małe nisko rozgałęzione drzewko, które w sprzyjających warunkach może osiągnąć wysokość nawet 10 m choć w ogrodach zwykle niższe (3-5 m). Wolny wzrost, pokrój wzniesiony. Liście szerokości 5-10 cm, 5 lub 7-klapowe o piłkowanych brzegach, w kolorze ciemnego wina, jesienią szkarłatne. Często rozmnażany z nasion po czym siewki selekcjonowane są pod względem wybarwienia. Zawsze jednak występuje wśród nich pewna zmienność, stąd nie można mówić tu o odmianie a raczej formie Atropurpureum. W Europie w uprawie już od połowy XIX w. Młode rośliny bywają uszkadzane przez późne przymrozki, z wiekiem są bardziej odporne. Niedostateczne podlewanie lub nie w pełni rozwinięty system korzeniowy w stosunku do wielkości rośliny (np. po przesadzeniu) może powodować zasychanie liści, szczególnie w upalne i wietrzne dni. Najgroźniejszą i nieuleczalną chorobą jest werticilioza, objawiająca się w stopniowym obumieraniu poszczególnych pędów.
