Gatunek pochodzący z górskich lasów Japonii gdzie dorasta do wysokości ponad 10 m. W uprawie osiąga wysokość 4-5 m. Przyjmuje formę drzewka o szerokiej koronie. Roczne przyrosty 25 cm. Liście okrągłe w zarysie, średnicy 8-14 cm, głęboko wcięte prawie do nasady, zazwyczaj o 11 (rzadziej 7 lub 9) klapach piłkowanych na brzegach. Kształtem podobne do liści tojadu (Aconitum) stąd nazwa odmiany. Największym walorem dekoracyjnym jest ich niezawodne jesienne wybarwienie – od żółtopomarańczowego do szkarłatnoczerwonego. Kwiaty bardziej czerwone niż u gatunku z żółtymi pręcikami pojawiają się w maju, mniej obficie też owocuje (czerwone skrzydlaki). Źle rośnie na glebach słabo zdrenowanych, zbitych. Dość wcześnie rozwija liście stąd czasem cierpi z powodu późnych przymrozków. Kora podatna na oparzenia słoneczne, młode rośliny zaleca się ocieniać na otwartych stanowiskach. Po raz pierwszy opisana w 1888 przez Thomasa Meehan’a jako forma botaniczna. W produkcji szkółkarskiej zazwyczaj szczepiona na siewkach Acer palmatum.
