Magnolia – mieszańce De Vosa i Kosara
W kwietniu 1965 National Arboretum w Waszyngtonie zgłosiło oficjalnie osiem nowych odmian magnolii. Powstały one w wyniku trwających od 10 lat prac hodowlanych, zainicjowanych przez Francisa De Vosa, genetyka Arboretum i kontynuowanych przez ogrodnika Williama Kosara. Pyłkiem magnolii gwiaździstej (Magnolia stellata ‘Rosea’) zapylono Magnolię czerwonokwiatową (Magnolia liliiflora ‘Nigra’) uzyskując w ten sposób sześć nowych odmian. Do wyhodowania siódmej użyto odmiany ‘Reflorescens’ (Magnolia liliiflora ‘Reflorescens’) a ósma jest wynikiem skrzyżowania magnolii gwiaździstej ‘Waterlily’ również z odmianą ‘Reflorescens’ magnolii czerwonokwiatowej. Obie wymienione odmiany – Nigrę i Reflorescens wybrano ze względu na ich mrozoodporność i późne kwitnienie. Po odmianach magnolii gwiaździstej natomiast uzyskane mieszańce odziedziczyć miały ich pokrój, obfite kwitnienie, zapach oraz odporność na mączniaka.
Wszystkie osiem z uzyskanych mieszańców to rośliny wielopniowe, o zaokrąglonym lub stożkowatym, wzniosłym pokroju dorastające w zależności od odmiany do ok. 4,5 m wysokości. Liście o zmiennym kształcie – od owalnych do eliptycznych, przeważnie 15 cm długie i 7,5 cm szerokie. We wschodniej części Ameryki Pn. pąki kwiatowe otwierają się tuż przed rozwojem liści – w końcu marca i w kwietniu, a kwitnienie trwa do końca maja lub nawet do czerwca (na Wyspach Brytyjskich). Tym sposobem kwiaty nie są uszkadzane przez późne wiosenne przymrozki. Pionowo ułożone na pędach przyjmują kształt kubka lub spodka, ich kolor oscyluje od blado różowego do purpurowego. W USA nowe odmiany kwitły ok. trzech tygodni wcześniej, rosły szybciej i intensywniej się wybarwiały niż rośliny uprawiane na Wyspach Brytyjskich. Prawdopodobnie z powodu korzystniejszych temperatur latem i lepszych warunków świetlnych tam panujących. Kolor kwiatów i liczba płatków (tepali) to cechy zmienne i zależne od warunków środowiskowych. Mieszańce te preferują otwarte, nasłonecznione stanowiska i kwaśną wilgotną glebę.
Mieszańce De Vosa i Kosara określane są często nazwą „Ośmiu Małych Dziewczynek” – nazwane zostały imionami sekretarek pracujących w Arboretum oraz żon i córek personelu.
Poniżej wymienione zostały według ich kolejności kwitnienia (w USA):
• Ann (Magnolia liliiflora ‘Nigra’ x M. stellata ‘Rosea’) – kwitnie od pierwszej połowy kwietnia . Wzrost pionowy. Kwiaty do 10 cm szerokości, czerwono-purpurowe w pąku, nieco jaśnieją po rozwinięciu. Kwiat złożony z ośmiu płatków, bledszych od wewnątrz. Zakrzywione sierpowato pąki przypominają magnolię czerwonokwiatową.
• Betty (Magnolia liliiflora ‘Nigra’ x M. stellata ‘Rosea’) – kwitnie od drugiej połowy kwietnia. Kwiaty duże, płaskie po otwarciu, do 20 cm szerokości, o 12-19 płatkach, czerwono-purpurowych na zewnątrz i białych w środku. W Ameryce przyjmuje najbardziej drzewkowaty z opisywanych odmian pokrój natomiast w Europie rośnie raczej krzaczasto.
• Judy (Magnolia liliiflora ‘Nigra’ x M. stellata ‘Rosea’) – kwiaty świeczkowate, otwierają się w końcu kwietnia. Małe, szerokości do 7,5 cm. Płatki, w liczbie dziesięciu, czerwono-purpurowe na zewnątrz i kremowo-białe po stronie wewnętrznej. Wolniejsze tempo wzrostu, pokrój nieco kolumnowy.
• Randy (Magnolia liliiflora ‘Nigra’ x M. stellata ‘Rosea’) – odmiana niezwykle obficie kwitnąca w drugiej połowie kwietnia. Kwiaty szerokie (do 12,5 cm). Pąki, z początku wyprostowane, zakrzywiają się. Płatki po rozwarciu pąka czerwono-purpurowe na zewnątrz, od środka w odcieniach różu, występują w liczbie 9 do 11. Odmiana o pionowym wzroście, przyjmująca prawie kolumnowy pokrój.
• Ricki (Magnolia liliiflora ‘Nigra’ x M. stellata ‘Rosea’) – wytwarza czerwono-purpurowe kwiaty od końca kwietnia, szerokości do 15 cm. Płatki (w liczbie 15) często skręcone. Odmiana o szybkim wzroście i pionowym pokroju.
• Susan (Magnolia liliiflora ‘Nigra’ x M. stellata ‘Rosea’) – odmiana zwarcie rosnąca, o słodko pachnących kwiatach pojawiających się od końca kwietnia. Sześć czerwono-purpurowych płatków, nieco jaśniejszych od wewnątrz. Odmiana o najciemniejszych kwiatach spośród tu opisywanych. Pąki kwiatowe zagięte.
• Jane (Magnolia liliiflora ‘Reflorescens’ x M. stellata ‘Waterlily’) – wyróżnia się silnie pachnącymi kwiatami o pięknym kształcie, czerwono-purpurowymi od zewnątrz a białymi w środku, pojawiającymi się od początku maja. Kwiaty złożone z 8-10 płatków, szerokie do 10 cm. Odmiana silnie rosnąca o pionowym pokroju.
• Pinkie (Magnolia liliiflora ‘Reflorescens’ x M. stellata ‘Rosea’) – odmiana o zwartym, kulistym pokroju, najpóźniejsza z opisywanych, kwitnąca od końca kwietnia, początku maja. Wyróżnia się również najjaśniejszymi kwiatami – białymi wewnątrz i blado różowo-purpurowymi po stronie zewnętrznej. Kwiaty duże, do 18 cm szerokości, złożone z 12 szerokich, cienkich płatków.
Opracowano na podstawie:
‘Magnolias. A Gardener’s Guide’. Jim Gardiner. 2000.
Tłumaczenie: Mariusz Lewandowski
