plantmar przesuwamy granice wyobraźni

acer shirasawanum Aureum

klon Shirasawy

Odmiana opisana po raz pierwszy przez Niemca J.A. Siesmayera w 1888 na podstawie okazów ze szkółki Veitch'a choć sprowadzona do Europy już ok. 1860 przez Philippa Franza von Siebolda i Louisa Van Houtte. W ogrodach Japonii znana już od XVIII wieku pod różnymi nazwami (Kinkakure, Kakuragasa, Ogon Itaya). Jeden ze starszych egzemplarzy w Europie możemy zobaczyć w szkółce Esveld w Boskoop, Holandia (sadzony ok. 1860-65). Do 1984 zaliczana do podobnego gatunku Acer japonicum i stąd często nazwa Acer japonicum Aureum funkcjonuje do dzisiaj. Klon Shirasawy pochodzi z górzystych okolic Japonii i upamiętnia swą nazwą japońskiego dendrologa Miho Shirasawę (1868-1947).

Zazwyczaj nisko i gęsto rozgałęzione drzewko dorastające do wysokości 2,5-4 m przy nieco wiekszej szerokości. Sporadycznie osiąga 7-8 m i zdarzają się też egzemplarze o jednym, wyraźnym pniu. Korona okrągła, lekko spłaszczona. Wyróżnia się wolnym tempem wzrostu zwłaszcza w młodszym wieku (6-12 cm rocznie).

Liście w zarysie prawie okrągłe, wachlarzowate, średnicy 7-12 cm, symetrycznie podzielone na 9-13 płytko wciętych klap (zwykle 11). Po wyjściu z pąka złocistożółte, często o zaczerwienionych krawędziach, latem stopniowo zielenieją. Jesienią pomarańczowe i czerwone choć zdarza się i tak, że wcześniej brązowieją i opadają. Ogonki liściowe czerwonawe.

Kwiaty drobne, kremowe ale o czerwonych działkach kielicha, zebrane w baldachogrona, wyniesione ponad liście. Owocem są skrzydlaki o ciemnoczerwonych skrzydełkach, po dojrzeniu brązowe.

Stanowisko powinno być starannie dobrane - pełne nasłonecznienie może przypalać liście natomiast w głębokim cieniu stają się one zielone. Warto też ochronić rośliny przed wysuszającymi wiatrami. Gleba powinna być lekka, bogata w próchnicę, wilgotna, dobrze zdrenowana i lekko kwaśna. Źle znosi gliniaste podłoże, nadmierną koncentrację nawozu i suszę.

Mrozoodporność ok. - 28 stopni C, młodsze sadzonki są bardziej wrażliwe.

Zdjęcia odmiany: